nasza rodzina, krewni i znajomi - dawniej i dzisiaj

.
.
Ekspatriacja 1944-1946–przesiedlenie ludności polskiej po II wojnie św.
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
do Polski w granicach jałtańskich ze wschodnich terenów Polski przedwojennej okupowanych w 1939 roku przez ZSRR (tzw. Kresy Wschodnie) i pozostawionych w jego granicach po wojnie.











•    Władysław Andrzej Pitak:

W lutym 1945 r. wyjechałem z rodzicami ze Lwowa i po jakimś czasie dotarliśmy do Łańcuta. Byliśmy tam przez kilka miesięcy - czekaliśmy końca wojny. Przez Katowice trafiliśmy do Kluczborka. Przez kilka lat tułaliśmy się po tzw. Ziemiach Odzyskanych. W 1949 r. trafiliśmy do Wrocławia. Pozdrawiam.

















Ekspatriacja 1944-1946–przesiedlenie ludności polskiej po II wojnie św.
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
do Polski w granicach jałtańskich ze wschodnich terenów Polski przedwojennej okupowanych w 1939 roku przez ZSRR (tzw. Kresy Wschodnie) i pozostawionych w jego granicach po wojnie.



.
.

.

.

Nowik Homer:

Jaka repatriacja??? po prostu WYGNANIE z ojczystej ziemi!

    Władysław Andrzej Pitak :

Dziękuję . Poprawiłem


Nowik Homer :

Sorki panie Władysławie ,chodziło mi o to,że od dawna wygnanie naszych rodziców nazywa się repatriacją...a każdy wie o co chodzi..pozdrawiam.

Władysław Andrzej Pitak:

Oczywiście ma Pan rację. Kiedyś, z powodów politycznych nazywało się nas repatriantami, dzisiaj już można pisać prawdę. Pozdrawiam.

Leszek Woytowicz:

może raczej wypędzenie?


Władysław Andrzej Pitak:

Słowo [wypędzenie] czy [wygnanie] ma swój status prawny i nazwę ( banicja (łac. bannitio, od bannire - skazać na wygnanie)– ogłoszone wygnanie z ojczyzny. Skazany na taką karę to banita. Pod względem emocjonalnym [wysiedlenie] czy [przesiedlenie] może być nazwane wypędzeniem (banicją). Dużo zabarwień jest w naszej historii. Wolę określenie ekspatriacja, gdyż nie zawiera zabarwienia emocjonalnego, a jest faktem.

 
Ryszard Stankiewicz:

to co działo się na Kresach w latach 45-47 miało zabarwienie emocjonalne, moja rodzina miała udokumentowane przebywanie na Kresach od 15wieku, jeśli pozbawia się kogoś korzeni jak to można nazwać?

Władysław Andrzej Pitak:

Nienawiść do Polaków nie miała zabarwienia emocjonalnego, bo to nie był gniew, strach, czy coś podobnego. To była nienawiść, podłość, zakłamanie, ludobójstwo. Ja także stamtąd pochodzę i moi przodkowie mieszkali tam od wieków, bo po kądzieli od tzw. Małego Króla na Rusi (zna Pan nazwisko?) , a jednak w rozmowach i dyskusjach staram się unikać emocji, bo w takim stanie rozmówca może nas posądzić o brak obiektywizmu co do faktów.

A serce boli, bo najpierw pod koniec 43 uciekaliśmy z Sokala, ukrywaliśmy się we Lwowie do lutego 1945, a potem po przyjeździe do Wrocławia w 1949 do dzisiaj nie możemy powiedzieć całej prawdy, bo część rodziny była powiązana z grupą konspiracyjną KRESOWIAK z dowódcą Włodzimierzem Pawłowskim.


Jarek Bobek-Założyński

Moją całą Rodzinę wygnano z Wilna,a mieszkali tam od pokoleń i z Lanwarowa..

.

.